West Australie, Dag 46 t/m 53

Dag 46, vrijdag 17 mei

Mijn 79e verjaardag, de tweede keer dat ik mijn verjaardag in Australie vier, in 2017 was dat in het ziekenhuis in Port Macquire.

Deze ochtend zijn we gaan varen op een stuwmeer,Lake Argyle, een lunch cruise. Om eerst nog 70 km rijden, dan met de bus naar de boot en vervolgens met de boot het meer op. Het was net zo als bij al die gelegenheden in groepsverband. Een gids die de hele tijd het woord voert en dan op z’n Australisch, nou wij haken dan snel af en willen vooral van de omgeving genieten. De lunch was uitstekend geregeld inclusief een barbecue met vis. Er kon ook gezwommen worden, toch nog veel liefhebbers, viel ons mee.Er was een groep bij die zich had laten brengen met de bus ipv zoals wij met de auto. Die werden apart weer opgehaald. Wisten wij veel, wij waren al onderweg naar hun vervoer, weer een boot, toen Martha aan onze man vroeg waar dat naar toe ging, bleek dus dat dat niet voor ons was, zij gingen rechtstreeks terug naar Kununurra, wij geluk, anders staat je auto 70 km weg en ben jij wel bij je motel, ging allemaal goed. Het middag ritueel is bekend, boodschapje, pilsje en weer lopen naar ons motel. ’S Avonds weer gegeten in het Pump House, de serveerster was een Nederlandse dame, die een studie had afgerond en hier probeerde werk te krijgen, haar vriendje is hier helikopter piloot. Toch wel leuk dat soort verhalen.

Wij wilden op tijd thuis zijn, want bij ons aan de overkant was een feestterrein ingericht, daar waren we al over heen gelopen, want Martha wilde weten wat dat voorstelde. Dat heeft ze bij onze receptie gevraagd en dat blijkt en 8 daags feest te zijn in Kununurra, met ’s avonds om 8.00 uur vuurwerk. Dus keurig op tijd weer terug in het motel en ja hoor, een prachtig vuurwerk en dat op je verjaardag voor ons terras. Leuke en aardige mensen die Australiërs, zeker voor toeristen.

Dag 47, zaterdag 18 mei

Een van de langste ritten stond vandaag op het programma, bovendien een verschuiving van de klok met 1,5 uur later, dus best een forse opdracht. Om 7.30 u vertrokken en om 12.00 uur, plus 1.5 uur en een pauze kwamen om 15.00 uur aan op het Nitmiluk park. Inchecken en naar ons chalet, een keurige vrijstaande woning met alles er op en er aan, het viel werkelijk 100% mee, na onze ervaringen in een NP.

De boel bekeken en wat morgen te doen? Een Gorge tour. Wat is dat vroeg ik een medewerker van dit park, met een boot of met een bus. We hadden wel zo iets een Gorge heeft te maken met water en grotten, je zag die man lachen dat gaat met een boot. Wij stomme Hollanders. Wij hebben dat dus gelijk maar besproken voor de zondag morgen om 11.00 uur. Dat was de dag, de rest is bekend, maar vandaag wel zonder vuurwerk.

Dag 48, zondag 19 mei.

Dus vandaag De Gorge Tours. Lopen naar de afvaart waar we niet de enige waren die vandaag gingen varen. Met 19 personen de boot in. Eerst een stukje varen met weer heel veel informatie. Na plm een half uur uitstappen, we konden niet verder, en over redelijk begaanbaar gemaakt pad lopen om in een volgende boot te stappen. Nu een fantastisch traject met hoge grillige rotsen, met allerlei kleuren van grijs, bruin en rood. Hier zijn in het verleden filmopnames van gemaakt. Een prachtig stuk Noord Australie, grenzend aan Kakadu NP, waar wij 2 jaren geleden ook waren en het toen ook al mooi vonden. Dat was meer The Wetlands, nu meer rotsen. Mooi na twee uren weer terug in een temperatuur van tenminste 35 gr. Niet zoveel reden meer om iets actiefs te gaan doen, behalve om een uur of vijf een pilsje te gaan drinken. En zo geschiedde.

De avond alvast wat voorbereiden voor de rit naar Darwin. Dat hebben we helemaal in beeld. Het is slechts een ritje van ca 320 km, moet in 3,5 uur te rijden zijn.

De avond weer zoals gisteren, vlees bestellen, wordt ter plekke gebraden en je zoekt zelf aan een buffet de rest er bij. Prima te doen en ook nog lekker, incl een wijntje.

Dag 49, maandag 20 mei.

De laatste rijdag voor 320 km, dus rustig van start en nog even genieten van alles wat er langs de route te zien is. Wat dat betreft vaarwel Australie, we hebben genoten. In Darwin hadden we vrij snel Hertz gevonden, alleen hoe kom je midden in de stad in de parkeergarage van Hertz, na drie rondjes “ om de kerk” zijn we een parkeergarage in gestoken en alsmaar draaien totdat we op de bovenste verdieping, de achtste, uiteindelijk onze auto konden parkeren. De sleutels konden we in een brievenbus kwijt op datzelfde niveau. Maar wij wilden wel iemand spreken ivm de kapotte voorruit. Met de lift naar beneden kwamen we op de begane grond terecht in een grote mall. De beveiliging heeft ons geholpen, net om het hoekje zat Hertz. Tot onze grote verrassing was de schade van de voorruit keurig verzekerd, dat heeft ons reisbureau toch maar fantastisch gedaan. Dus toch beter de “ kleine” lettertjes lezen. Dan naar ons hotel, we wisten dat het niet ver was, maar met de koffers sleuren waren we niet van plan. Totdat de man van Hertz ons er op wees dat er vlakbij taxi’s waren. Dat ging moeizaam dus toch maar lopen, wel een beetje warm, maar we hadden de hele tijd alleen maar gezeten, dus door de stad en na een kwartier zaten we bij ons hotel, nadat Information Service ons een handje had geholpen.

Terwijl wij ons pilsje dronken kwam de mail binnen van Singapore Airlines om in te checken. Dat deden we en in no time kwamen de boarding passes binnen. Dat gaat vandaag de dag en al veel eerder erg snel, niets meer te doen behalve de koffers inchecken en klaar zijn Martha en Jan.

Dag 50, dinsdag 21 mei

Een dag Darwin, voor de middag naar de stad. Eerst de kapper, voor € 20,00 is dat gebeurd door een gezellig kletsende Indiase kapster. Dan even een T shirt kopen van Darwin en toen was het tijd voor koffie. Dat hebben we in alle rust gedaan om daarna een wandeling over de Esplanada of wel de boulevard te maken, wel tussendoor een bankje genomen met het uitzicht op de haven van Darwin. Even naar de hotelkamer om ons voor te bereiden op de lunch. Bij het waterfront, want daar zitten we, een tent gevonden, een van de velen, en een lekkere vis met chips gegeten, vis moet zwemmen dus daar hoort een Chardonnay bij. Zo was het wel weer even genoeg en terug naar de hotel kamer. Even niets doen op het heetst van de dag, plm 35 gr. Om later een bezoek te brengen aan de tentoonstelling van de Flying Docters, dat is niet door gegaan, omdat we entree moesten betalen, we hadden het al een keer gezien in 2017 en hadden dat er niet voor over.

Verder geen bijzonderheden over de rest van de dag.

Dag 51, woensdag 22 mei

We worden om 12.25 uur opgehaald om naar het vliegveld te worden gebracht

Starten met op ons gemakje het ontbijt te nuttigen, dan wat uit verveling de

stad in gegaan, koffie gedronken, op een bankje in het centrum om ons heen

gekeken, echte oude van dagen op zo’n dag. Op tijd in het hotel om afgehaald te worden. De chauffeur meldt zich, en ik mis mijn zonnebril. Toch even paniek, overal gezocht, die chauffeur ook mee helpen, geen zonnebril, dus toch maar vertrekken, helaas. Op het vliegveld roept die chauffeur nog dat die bril misschien in de tas zit, zo niet dan is het toch goed voor de economie. Lekkere kerel. Enfin wij gaan de hal in ik pak mijn rugtas op en wat valt daar vanaf, juist ja, mijn zonnebril. Hoe het allemaal kan is een raadsel, maar het is opgelost, dus niet te lang over nadenken.

De vlucht verliep vlekkeloos, 4 uur en 20 minuten en we landden in de schemering op Changi AirPort, Singapore.

Onze ophaaldienst stond klaar met onze namen op een bordje, eerst nog even bij de balie van Singapore Airlines langs om leuke gratis dingen in ontvangst te nemen voor in de stad. Het was rond de klok van 20.30 uur toen we in het hotel aan kwamen. Toch nog maar even wat eten en drinken aan de overkant en op tijd gaan slapen.

Dag, 52, donderdag 23 mei

De bedoeling was om vandaag met de Hop On Hop Off de stad Singapore te bekijken. Dus om 10.30 uur op pad. Vlakbij een opstapplaats en met het gratis kaartje van SIA en route. Op de Orchard Road uitgestapt en koffie gedronken, daarna wat rond gelopen om winkels (malls) te bezoeken, een beetje saai, maar oké. Vervolgens weer op de Hop bus en bij Marina Bay opnieuw er uit voor de lunch. Uiteindelijk weer op de Hop en naar het hotel. Een geweldige stad, hyper modern met enorme hoge hotel- en kantoorgebouwen. Een zware dag? achter de rug en dus relaxen op de kamer.

Dag 53, vrijdag 24 mei

Onze aller laatste dag van de vakantie. In Singapore is dat niet echt een probleem, dus wat gaan we doen. Allereerst regelen dat we voor 12.00 uur moeten gaan uitchecken. We kozen er voor om voor de middag op de kamer te blijven na een laat ontbijt. De koffer naar de conciërge gebracht en uitgecheckt. We gaan deze dag met de rode Hop On – Hoff Off buslijn door de stad. In Little India de lunch gebruikt. Er was nog voldoende tijd over om nog iets te doen, dus het idee was om naar Madame Tuchaud te gaan op Sentosa, dat was vroeger een eiland voor de kust maar is nu met een vaste verbinding verbonden met de stad. We konden zo ver mogelijk met de rode lijn en dan een taxi nemen. Daar aangekomen liepen we door bij de kaartjes controle omdat we een kaartje hadden via Singapore Airlines. We dachten slim te zijn en een lange rij wachtenden te passeren, dat ging goed. Iedere bezoeker ging eerst een rondje met een bootje binnen het gebouw en dan op naar de wassen beelden. Daar vond de kaartjes controle plaats en wij mochten er niet in eerst omruilen voor een ticket. Omdat het erg druk was hadden wij zoiets van bekijk het maar we gaan weer terug. We hadden de taxichauffeur van de heen weg gevraagd hoe we met een taxi terug moesten. Zijn advies was ga beginnen met te lopen op de terugweg dan zie je wel een taxi. En zo gebeurde dat en we kregen inderdaad een taxi en zijn zo naar ons hotel gegaan. Daar in de omgeving nog even een rondje gelopen en toen nog wat gegeten. Vervolgens omkleden om naar het vliegveld gebracht te worden. We zouden om 8.55 uur afgehaald worden. Keurig op tijd zelfs aan de vroege kant werden we opgepikt door een gezellige taxichauffeur, die ons met zijn vragen en zijn verhalen bezig hield tot aan het vliegveld. We hadden al via internet de boeking gedaan en hoefden alleen nog maar de boarding pass en de koffer pass te printen bij een machine. Dat gaat allemaal via het scannen van je paspoort en klaar is Kees. Alleen dat plakkertje voor de koffer vergt een speciale techniek van afscheuren en plakken, daar hebben we hulp voor ingeroepen. Dan de koffers zelf in de scanner voor het transport op weg naar het vliegveld. Daarna het ritueel van wachten, boarden, om 23.55 uur en er voor gaan, 13 uur vliegen naar Amsterdam alleen maar in het donker tot aan ongeveer de binnenkomst van Europa via Turkije. Op tijd geland en keurig opgewacht door Jan van den Horn, die ons met onze auto kwam ophalen.

Dit is het laatste verslag van onze reis naar het Westen van Australië. We hebben genoten en hopen jullie een beetje een indruk te hebben gegeven van ons zijn daar.

West Australie, Dag 36 t/m 45

Dag 36, dinsdag 7 mei

Een vrij lange rit van 600 km, de beschrijving gaf aan dat het een saai stuk moest worden. Als hiermee de oneindige lange weggedeelten wordt bedoeld, is dat zo, maar de omgeving is telkens anders, de ene keer erg vlak en dor, de andere keer groene gedeelten en dit alles afgewisseld met de bergen en prachtige kleuren van de rotsen en van de aarde. Het rood/oranje overheerst. Na eenmaal een korte stop voor koffie, hetgeen overigens mislukte omdat er alleen maar Nescafé werd geschonken. We moesten toch tanken, want dat is ook nog een planning omdat je soms over 200 tot 300 km geen pompstation tegenkomt.

We kwamen omstreeks 15.00 uur aan in Broome, een prachtige locatie met een pracht van een kamer met alles er op en er in. Het eerst wat we deden de airco even uitzetten, gewoon te koud in de kamer, terwijl het buiten 36 gr. was.

Maar later kregen we de airco niet meer aan de praat, receptie gebeld en er kwam een technisch medewerker om te helpen. Inmiddels waren we zelf ook al aan de gang geweest, het bleek dat er twee airco”s waren met een afzonderlijke afstandsbediening. Ook een probleem met de wasmachine, dat ding wilde niet meer uit, zat op slot. Wat te doen? Eerst maar even uit eten tenslotte hadden we besproken om 19.00 uur afgesproken, Martha had nog op een knopje gedrukt, doet ze altijd graag, en we zouden het wel zien bij terugkomst. Het apparaat was gestopt dus de was kon er uit. Niet alles naar het zin, niet schoon, niet droog, maar wel fris. Kortom een enerverende dag, zeker als je niet overal verstand van hebt.

Dag 37, woensdag 8 mei

En zogenaamde rustdag vandaag, of in de omgeving rondkijken hoe stranden of een opvangcentrum voor vogels er uitziet. Dat betekent plm 20 km rijden en daar hadden we geen zin na een lange dag zoals gisteren in de auto. Dus doe wat je leuk vindt. Dat betekent eerst een wasje afhandelen, niet omdat het leuk is, maar omdat het moet, kan zelfs op vakantie. We zijn daarna het centrum van Broome in gegaan, toch nog eerst een kwartier rijden. De nodige inkopen gedaan voor ontbijt en lunch en natuurlijk koffie gedronken. Omstreeks lunchtijd weer terug op de kamer en daarna lekker op ons balkon gelezen. Op tijd voor het pilsje op een terras en een mooie opname van de ondergaande zon op de Indische Oceaan vastgelegd. Het duurde precies 2,5 minuut voordat de hele bol, kopje onder was, het gaat dan toch wel erg snel als je dat zo ziet.

De avond was niet anders dan de voorgaande avonden!!!!!!!

Dag 38, donderdag 9 mei

Zie dag 37.

Dag 39, vrijdag 10 mei

Een ritje van 400 km in 4,5 uur. Eigenlijk weer een beeld van hele lange rechte stukken weg, weliswaar iets meer verkeer, maar absoluut niet te vergelijken met Europa. Bij aankomst werd ons een tent toegewezen, dat wisten we ook wel en daar is niets mis mee. De Walibi’ s om de deur, groot en klein, prachtig. Edoch er stond veel wind, al een paar dagen en die zijkanten en de voorkanten van die “ luxe safari tent” klapperden dat het een lieve lust was. Ik zag dat roosje al bloeien voor de komende nacht, Martha vond het wel wat hebben, maar ik helemaal niet. Aangezien er ook appartementen op dat park waren, hebben we een upgrade gekregen met een beetje bij betalen gaan wij in elk geval een rustige nacht in weliswaar zonder die kleine kangoeroetjes. Bij het drinken van ons pilsje in de bar zagen we een kort verslag van de Europacup wedstrijden, toch nog even Ajax gezien. JAMMER. In dit gebied zitten veel Aboriginals, de oorspronkelijke bevolking, zeg maar de Indianen van Australie. Ze zijn lui, ze stinken en ze schreeuwen, dus dat biertje hadden we snel op en wegwezen. We hebben in dat zelfde restaurant/ bar ‘ avonds ook gegeten en weer veel Aboriginals.

Dag 40, zaterdag 11 mei

Vandaag hebben we toch maar naar Hertz gebeld voor die kapotte ruit. We hadden zoiets van als die ruit gerepareerd moet worden kunnen ze die auto niet direct weer verhuren en krijgen wij dat ook doorberekend. Nu weten ze in elk geval dat er een nieuwe ruit moet zijn op 20 mei als wij die auto inleveren in Darwin. Het ging allemaal erg soepel die betrokken medewerker liet ons de keus om door te rijden of Road Assistance van Hertz te bellen, die vervangen dan de auto en is het geregeld, up to you, was zijn reactie. Wij rijden door dat is al een week goed gegaan en zal nog wel een week gaan hopen we, zo niet dan bellen we als nog naar die Road Assistance.

Na dit spektakel zijn we in de auto gestapt om in de buurt een wandeling langs de rivier en rotspartijen te maken. Zeer de moeite waard en een mooie tijd van plm 1,5 uur.

Dag 41, zondag 12 mei

Naar Halls Creek 298 km in 3 uur gereden.

Weinig boeiende plaats, maar wel voor 3 nachten omdat we Bungle Bungle hadden afgezegd. Dat moesten we nog steeds regelen ,maar we kregen geen contact. Uiteindelijk afgesproken dat we vanaf de receptie morgenochtend gaan bellen, naar de agent in Australie is al een mail onderweg. Wat rondgelopen in het plaatsje en onze overnachten gevonden voor de komende 2 dagen.

Dag 42, maandag 13 mei

Verhuizen van hotel Kimberley naar motel Halls Creek, maar eerst Bungle Bungle regelen bij de receptie. Aardige dame die direct ging doen wat wij vroegen, zij wist van de vorige dag wat er aan de hand was. Zij kreeg ook geen contact met BB en heeft de agent in Melbourne gebeld, die wij dus al een mailtje hadden gestuurd. Dat klopte allemaal, dus de overnachting in dat NP werd gecanceld. Melbourne wilde een van ons nog spreken. Ik was de klos dus haar verhaal aangehoord, kwam er op neer dat wij geen geld terug krijgen, te laat met het annuleren, moest 2x 24 uur van te voren.

Jammer maar daar ging het ons niet om, wij wilden dat men wist dat wij niet kwamen. Er werd nog wel gevraagd of wij al vervangend onderdak hadden gevonden, en dat was zo. Dat was dan ook weer afgehandeld, ons reisbureau in Amsterdam krijgt ook een kopie. Overigens stuurden die ons ook nog een mail en boden hulp aan. Dat was niet nodig. Eind goed al goed.

Onze kamer in het motel was nog niet klaar, dus tussen 11.30 u en 14,00 uur moesten wij ons vermaken. Dat hebben we gedaan door bij Visitors Centre op het terras te gaan zitten met een kop cappuccino en een aardige/schalkse man in de bediening.

’S Middags nog even 6 km gereden naar China Wall, leuk maar het lijkt of wij verzadigd worden.

Het avond ritueel was als anders.

Dag 43, dinsdag 14 mei

Deze dag moesten we zien door te komen. Het programma was, eerst het nieuws lezen, we hadden tenslotte WiFi op de kamer, dan weer cappuccino drinken, boodschappen doen en terug naar het motel. Het was inmiddels al weer lunchtijd, dus op de kamer de boel hiervoor ingericht. Benzine tanken en boek lezen. Het is nog steeds lekker warm, dus veel initiatieven zonder auto zat er niet in. Voor onze motel kamer was het lekker koel, bovendien is deze omgeving niet zo interessant om er op uit te gaan. We vermaken ons dus goed en hebben bovendien lekker rust, morgen weer 3,5 uur rijden. Om 5 pm(ja, dat betekent 17.00 uur) een pilsje, en plm 18.30 u (6.30 pm) het avond eten.

Dag 44, woensdag 15 mei

Deze dag ging steedse verder naar het Noorden, vandaag naar Kanunurra, plm. 350 km. Onderweg alleen maar heel veel weg en prachtige omgevingen met gras dat een rode gloed had, met bergen die ook een rode gloed gaven met mooie valleien en ook veel groen. Op de weg weinig verkeer zoals overal deze reis. Overstekend wild, we moesten een keer afremmen voor drie koeien die de weg overstaken, ook heel veel aangereden Walibi’s zien liggen, weer voer voor de vogels. We kwamen bij een stop die Fransen weer tegen die we ook in Halls Creek spraken. Kortom een zeer afwisselende rit. Op ons adres aangekomen was een receptioniste die getrouwd is met de zoon van een Nederlander en ze heeft een neef die “ Jan” heette. Vandaar dat we een prachtig appartement kregen. In de middag even het plaatsje verkend en ’ s avonds gaan eten bij het “ Pump House” , met 10% korting omdat we in het Freshwater appartementsgebouw waren ondergebracht. Toch weer een glas wijn verdient. We blijven hier drie nachten en hebben leuke adviezen gekregen hoe die door te brengen. Daarover morgen en overmorgen meer.

We hebben nog wel even teruggedacht aan 15 mei 2 jaar geleden, toen ik viel en in het ziekenhuis terecht kwam. Het parool is dus: Houdt de beentjes er onder.

Dag 45, donderdag 16 mei

Een beetje actieve dag wilden we er van maken. Rijden naar een mooi punt voor het uitzicht over deze prachtige omgeving, was de weg afgesloten voor werkzaamheden. Dan maar naar een andere locatie om een wandeling te maken. Dat ging goed, een korte wandeling wel klimmen in een temperatuur van 35 gr. Voor deze ochtend wel genoeg, te warm om iets fysieks te doen. Dus koffie drinken, kan onder alle temperaturen. Bij de tent waar we dat wilden doen, op aanraden van de receptioniste, hadden ze geen water. Een goed alternatief was een milk shake van vanille. Na de lunch eerst maar even thuis blijven vanwege dezelfde hitte in de namiddag een kleine verkoeling op een terrasje genomen, dat went inmiddels wel erg gemakkelijk, thuis weer afleren. Het Pump House was vandaag onze laatste activiteit.

Dit verhaal is een paar uur in de toekomst geschreven. Morgen gaan we waarschijnlijk actief iets doen op het water, weliswaar mee varen is de bedoeling. Dan komt er misschien niets meer van. Daarna zitten we twee dagen in een National Park, met een grote kans dat daar geen WiFi is. Dan wordt het maandag en dan rijden we naar Darwin, daar zal er wel weer normaal internet zijn.

West Australie, Dag 29 t/m 35

Dag 29, dinsdag 30 april

Een ritje van 240 km naar Coral Bay, een vakantieressort met alleen maar camping, caravans, kampers en huisjes, dit alles onder een naam. Toch was het er gezellig. Wij hebben voor de volgende dag hier een boottochtje besproken om naar het Reef te kijken, een beetje een tegenhanger van Barrier Reef aan de Oostkant van Australie, waar we twee jaar geleden niet aan zijn toegekomen. Vandaag was belangrijk dat we hebben besloten om niet naar het Punululu NP te gaan. Daar moeten we over een weg die gaat door een droge rivierbedding met stenen. Wij hadden onlangs een ervaring bij Monkey Mia, dat we op een 4WD weg naar de bandenspanning moesten kijken. Dat zagen we niet zitten, dus wat brengt een droge rivier, met stenen is ons medegedeeld, voor verrassingen. Daar hebben wij geen zin in, we hebben vakantie en moeten ons dan geen zorgen maken over een weg waar we eigenlijk niet over willen. Van te voren wisten we dat niet, we hebben twee jaar geleden gezien hoe goed berijdbaar de wegen zijn als er geen asfalt op ligt, maar dan moeten er geen stenen liggen die grote risico’s op lekke banden kunnen veroorzaken.

Dus dat adres gaan we afzeggen en gaan zelf op zoek naar nieuw onder komen voor twee nachten, dat is ons twee jaar geleden ook gelukt dat gaat hier ook goed komen. Het is overigens niet echt te vergelijken met 1917, in het Westen en zeker in het Noorden waar we nu zitten is het soms heel lang rijden voor enig teken van leven waarneembaar is. Enfin de dag ging verder zoals gebruikelijk, rijden, koffie drinken en inchecken. De middag voor ons zelf in een locatie waar niet veel is te beleven, wel strand en zwemmen, maar dat moet je ding zijn, dus even boodschappen en terug naar onze woning.

Dag 30, woensdag 1 mei

Redelijk op tijd op staan, want om 8.50 uur aanwezig op het strand voor de boottocht over het Reef, die om 9.00 uur ging vertrekken.

Met een klein groepje op tijd aanwezig en eerst vanaf het strand badend Dior het water tot aan de knieën naar de boot. Direct al veel koraal te zien, de boot hoefde niet ver de zee op. Het was een prachtig gezicht. We zaten onderin de boot, met glas schuin naar beneden. Prachtige koralen, prachtige vissen in verschillende kleuren en grootten. Een uur lang heel veel video en foto’s gemaakt. Als je het nooit hebt gezien is ieder moment een verrassing. Je vormt je een beeld als je er een film van ziet, maar de werkelijkheid is nog vele malen mooier. Een uur is lang genoeg en zo dicht op de kust, dus geen tijd met ergens naar toe varen zoals dat aan de Oostkant van Australie naar het Barrier Reef het geval is. Dus en vroege start van de dag. Koffie gedronken in het centrum van dit kleine plaatsje en weer terug naar ons onderkomen. De rest van de dag ons zien te vermaken met lunchen, boek lezen en een terrasje pakken en ’s avonds lekker vis gegeten.

Dag 31, donderdag 2 mei

Een ritje van 150 km naar Exmouth. Te vroeg bij ons motel, 11.00 uur, kamer nog niet in orde. Geen probleem, eerst dan maar lekker koffie drinken in het kleine winkelcentrum van dit gezellige dorpje. Daarna terug en de boel installeren. Ook hier geen Wifi, wel jammer, want wij moesten nog onze route voor de komende twee dagen in kaart brengen met de iPad. Het advies was.of Wifi inkopen, 25 dollar voor 24 uur, ze lijken wel gek, of naar het Visitors Centre voor Nul. Dus wij zijn Hollanders en lopen naar het Visitors Centre. Daar gedaan wat we moesten doen en terug om nog even naar het centrum te gaan voor de boodschappen voor de komende vier dagen tot in Port Land, want in een NP weet je maar nooit. Een terrasje gepakt en terug om uiteindelijk onze warme hap te nuttigen in de Bistro bij het motel. Daar kwam een Australiër naar ons toe en vroeg wat ik mijn shirt had staan. Dat was een T-shirt dat Martha en ik 2 jaar geleden hebben gekregen bij een restaurant van de serveerster. Hij zag dit en heeft het ons keurig uitgelegd. Vervolgens vroeg hij waar wij vandaan kwamen, The Netherlands. Hij keek wat vreemd, uitgelegd dat dat land tussen Engeland en Duitsland in ligt, Nog niet duidelijk, dan maar

“ Amsterdam ”. Dat kwam over hij reageerde “ The red Lights” Zo zie je maar hoe een land/stad in de wereld bekend staat. Dit was overigens niet de eerste keer dat we dat mee maakten, maar meestal weet men dan wel wat The Netherlands is.

Dag 32, vrijdag 3 mei

Een dag in Exmouth om iets te ondernemen en dat hebben we gedaan. We zijn naar het Noordelijkste puntje van dit schiereiland gereden en langs de andere kust weer terug. Op de heenweg even niet opgelet en stonden we ineens voor een slagboom, op de knop drukken hielp niet, goed lezen, het was een leger gebied, keurig afgesloten. Wij weer terug en bleek dat we de afslag naar onze route hadden gemist. Totaal 180 km langs mooie plekjes, prachtige stranden met een fraai turquoise gekleurde zee. In Yardie Creek konden we niet verder en zijn daar terug gegaan. We hebben daar de ochtend over gedaan en bij terugkomst in het “ centrum “ van Exmouth koffie gedronken en op onze kamer de voor de lunch klaargemaakte boterhammen genuttigd. Toch daarna eerst maar benzine tanken voor de lange rit van morgen en weer even wandelend naar het Informatie centrum om op internet te komen, want wij voorzien dat we daar tot en met maandag van verstoken zullen zijn. De rest van de middag en avond niet anders dan voorgaande dagen. Alhoewel we vanavond gestone grilled hebben, dus zelf lekker vlees gebraden.

Dag 33, zaterdag 4 mei

Vroeg op vandaag voor de langste rit van onze vakantie, 6.30 uur. Keurig op tijd om 7.30 u wegwezen. Het ging allemaal voortreffelijk, bij onze eerste stop kwamen we een paar Hollandse meiden tegen, op at adres was overigens de dame achter de kassa ook Nederlands. Een van die eerste twee kwam ook nog uit Ede, je kunt het niet verzinnen. Enfin zoals gezegd liep het prima, maar bijna bij onze bestemming een tegenligger, een Road train, spoot een steentje weg, een tik en ja hoor precies op de rand van onze voorruit, een behoorlijk gat, waar tijdens de rit ook nog een scheur steeds groter werd. Dit is pure pech, en je doet er niets aan. Toch behoorlijk balen, maar niet de boel latente roesten het is gebeurd, jammer dan. Weg hebben dit niet meeverzekerd, gaat zwaar geld kosten, maar misschien via de reisverzekering nog iets te regelen. Eerst zien dat we in Darwin komen, zonder problemen. Uiteindelijk kwamen om 15.30 uur aan op ons adres in het Kandijini NP. Een luxe tent stond voor ons gereserveerd, toch iets anders dan een motel/hotel. Een prachtige omgeving en heerlijk rustig. Gelijk maar af gesproken dat we komen eten, in het restaurant dan is dat maar geregeld.

Dag 34, zondag 5 mei

We hebben het vandaag echt zondag gehouden, we zijn niet van het park af geweest. Te beginnen met het ontbijt in het restaurant, want deze keer hadden logies met ontbijt, daarna een korte wandeling naar een meertje met een droge waterval, koffie gedronken in het restaurant en snel weer terug naar onze tent. Veel vliegen, maar ons netje helpt ons er door heen. De rest van de dag veel gelezen. Ons natje opgehaald bij de bar en ’s avonds lekker eten, Martha Baramundi (vis) en ik heb kangoeroe biefstuk gegeten. Beiden erg

lekker en goed bereid.

Dag 35, maandag 6 mei

Lekker op tijd opstaan, eerst naar het restaurant voor het ontbijt en dan de auto laden en weg wezen. We waren wel benieuwd hoe onze voorruit zich zou houden, dat ging prima. Dus een zorg minder voorlopig. De route die we naar Port Hedland reden was de verbindingsweg naar Perth. We hebben erg veel Road Trains gezien zowel tegenliggers als voorliggers. Het inhalen hield je wel bij de les. Lang genoeg de tijd nemen om zo’n kolos van plm 40/50 meter in te halen. We wilden eigenlijk niet eens stoppen voor een korte pauze, want dan kon je opnieuw beginnen aan die inhaalmanoeuvres. Kortom we kwamen mooi op tijd in de buurt van Port Hedland. En ja hoor, opnieuw een steen tegen de ruiten en weer een flinke ster, niet zo erg als de vorige keer, aar toch. Deze kon verder geen kwaad, de ruit was toch al naar de ……… Bij ons motel keurig advies gekregen wat wij deze middag nog zouden kunnen ondernemen, en zo geschiedde, nar het centrum en naar de haven werd ons aangeraden. Veel was er niet te beleven, wel grote zee schepen die Port Hedland aan doen. Daarna het ritueel, waar we al aardig aan zijn gewend.

Australie, dag 21 t/m 28

Dagboek, deel 2, rondreis West Australie van 2 april t/ m 24 mei 2019,

Dag 21, maandag 22 april

Eerst uitchecken, deze keer het ontbijt wel afgerekend, vorige keer hadden zij daar geen belang bij. Met de taxi naar Hertz om onze Toyota Landcruiser, Prada op te halen. Voor dat ik die bak uit hun garage had was ik al “ uren” bezig. Eerst wennen aan de omvang en dan ook nog de uitgang niet kunnen vinden, wij(ik) wordt toch bejaard. Maar goed uiteindelijk redden we het allemaal prima. Kort ritje vandaag, 2,5 uur en onderweg nog in een NP geweest om te kijken naar “Pinnacles” en hoe die tot stand komen door de leemgrond, fraai gezicht al die recht opstaande brokken leem. Het was er ook erg druk, maar hier is het ook Paasvakantie. Rond het middag uur arriveerde we bij ons motel in Cervantes. Slome receptioniste, we moesten alles zelf vragen en onderzoeken. Niets te beleven in dit dorpje, wel een enorme camping aan het water. Wij hebben een wandelingetje gemaakt naar de zee en weer terug en naar wat omzwervingen hebben vlak bij het motel een klein winkelcentrum gevonden. Goed dat we daar waren, want we zijn al dagen op zoek naar een aardappelschilmesje en ja hoor in dit gat zo maar 4 in een verpakking. Toch goed dat we in Cervantes zijn aangeland. Het warme eten konden we in het motel doen, verder was er ook niets, dus helemaal goed geregeld.

Dag 22, dinsdag 23 april

Weer een kort ritje deze dag, eerst een kopje koffie gedronken en toen door gereden naar Geraldton, ingecheckt en informatie gevraagd over de leuke dingen die we zouden kunnen gaan doen.

Met de auto naar het centrum en een bezoek gebracht aan het Western Australian Museum, daar nog iets terug gezien van de VOC tijd, met een aantal munten uit de tijd van de 17e Eeuw. Munten per provincie van Nederland, we waren eigenlijk te laat bij dat museum, maar in een kwartier hebben we toch gezien wat we wilden zien. Daarna naar het Western Australian Museum. Een herdenkingsplaats van het vergaan van een Australische marine schip in de strijd tegen de Italianen en de Duitsers in de Tweede Wereld oorlog in de Middellandse Zee. Uiteindelijk heeft dat het leven gekost aan 645 Australiërs. Een drukke dag vonden we eigenlijk wel, maar wel een echte vakantie dag met niet zoveel kilometers, plm 200 km.

Dag 23, woensdag 24 april.

Een kort ritje vandaag naar Kalbarri, hoofdzakelijk bedoeld om het NP te gaan bekijken. Eerst onderweg al een paar mooie plaatjes gezien van de kust en de rotsen, met de prachtige blauwe Indische Oceaan op de achtergrond. Mooi op tijd in het motel met een temperatuur van boven de 30gr. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat we het ’s middags wel even hadden gehad. Enfin na verloop van tijd de benen er weer onder en een terrasje gepakt, da is echt vakantie. We hebben ook nog netjes voor over ons hoof en voor ons gezicht gekocht. Vreselijke irritante vliegen, die blijven in hordes op je afkomen. Een hoed of pet nog even niet, gaat nog komen, eerst iets leuks vinden. To nu toe spraken wij heel vaak ons diner af voor de avond, vaak zat er weinig in die restaurants en vonden we dat nu niet nodig. Helaas het restaurant bij ons motel was vol toen wij daar aankwamen. Gelukkig konden we een ronde later wel mee doen, dus dat kwam allemaal toch nog goed. Weer eens een keer vis gegeten.

Dag 24, donderdag 25 april

Deze dag in Kalbarri dus het NP in, dat is eerst nog wel 30 km rijden. Een aantal wandelwegen konden we niet gebruiken, er was overstroming vanuit de regentijd een aantal dagen geleden in het Noorden van Australie, dus er bleven er een paar over. Prima wij op stap, eerst een korte wandeling door het struikgewas en veel vliegen, maar wij waren gewapend. Een tweede wandeling, een Trail, zijn we aan begonnen, maar halverwege weer terug. Over rotsen klauteren en schuiven, dat gaan we niet doen. We kennen onze beperkingen inmiddels.Twee jaar geleden draaiden we daar onze hand niet voor om. Hoe kan dat, OUD. Dus wij gaan geen TRAIL meer lopen, maar wel een WALK. WE zijn naar PIN Lake geweest plm. 65 km heen en ook terug, omdat dat een meer is met een rode gloed en ja hoor, prachtige weerschijn an de rode kleur, waarschijnlijk door de planten die er in groeien, de moeite van die afstand rijden was het waard,

We hebben diesel getankt na ongeveer 800 km gereden te hebben, 1:12 voor de liefhebbers, dus we kunnen redelijke afstanden rijden voordat we moeten tanken. Wel lekker om te weten want er komen nog heel erg lange trajecten. Overigens zijn er meer dan genoeg mogelijkheden om te tanken. In een park moeten we opletten, want daar is geen mogelijkheid.

Op gebruikelijk wijze de avond doorgebracht, nadat we gisteren wel hadden besproken voor vandaag, oh ja, ook nog een terrasje gepikt.

Dag 25, vrijdag 26 april

Een ritje van plm 400 km naar Monkey Mia. Een rit met enorme lange rechte einden, met heel veel prachtige vergezichten. De horizon is soms net zo ver weg als wanneer je naar de horizon aan het strand kijkt, het heeft iets fantastisch en iets groots. Film of foto brengen niet over wat je ziet en voelt. We hebben bijvoorbeeld 2 uren achter dezelfde voorligger gereden. Dus ook heel weinig verkeer. Waar we nu zitten is een Resort, waar verder geen plaats bij in de buurt ligt, 20 km rijden om te winkelen bijvoorbeeld. Hier is van alles, vooral veel jonge gezinnen met kinderen. `het is strand en water dus fantastisch. Wij vermaken ons door het park rond te lopen, op het balkon te zitten met een prachtig uitzicht op het strand, te gaan eten en nagenieten van de zwoele avond met een glas wijn op het balkon. Morgen zien we wel weer, toch maar 20 km rijden voor de boodschappen en het NP in gaan en kijken hoe mooi het daar is. We blijven hier drie nachten.

Dag 26, zaterdag 27 april

Een dag op het resort, is voor mensen van onze leeftijd met een temperatuur van 30 g. niet zo spannend. Wij zijn naar Denham gegaan een gezellig plaatsje op 25 km uit de buurt en daar wat inkopen gedaan voor de inwendige mens, inclusief wijn. Daar werkte een jongen die in Amsterdam was geweest en een Nederlandse vriendin heeft die iets verder op in een visrestaurant werkzaam is. Onderweg daar naar toe stak er plotseling een Kangoeroe de weg over, is toch even schrikken maar liep goed af. We vermaakten ons de rest van de dag met vooral lezen op het balkon met en goed uitzicht op het strand en de zee. Zo gaat een dag voorbij om bij te komen van alle kilometers, zeer relaxed.

Dag 27, zondag 28 april.

In Monkey Mia is er iedere dag om 7.45 uur een happening met dolfijnen. De beesten worden gevoerd en dat weten ze precies. Dus ERG vroeg op staan en op tijd aanwezig. Twee dolfijnen waren er al om 7.30 uur, moeder met baby. De Rangers kwamen om precies 7.45 uur. Eerst een heel verhaal over park, dolfijnen enz. Dat is wel goed, wij kwamen voor het kunstje. Vrij veel mensen waren er voor gekomen. Aan de rand van het water mochten we staan. De dolfijnen volgden de Ranger die langs het publiek heen en weer liep, vermakelijk om te zien. Het voeren ging beginnen, dat mocht een Volonteer, Rangeer in opleiding, doen. Zij zocht mensen uit het publiek aan wijzen die een haring aan de moeder dolfijn mochten geven, het beest had de haring al te pakken voordat die werd aangeboden. Dat was alles een keer of vier en twee dolfijnen. Je moet het hebben meegemaakt, maar we hadden er meer van verwacht gezien alle voorberichten. Vervolgens aan het ontbijt en daarna op weg naar het NP hier in de buurt. Met onze 4 WD was dat toegestaan. Onderweg steekt plotseling een kangoeroe over, iets van 2 meter voor onze auto, dat beest maakt ineens haast en ons met de schrik achter latend. Na plm 6 km rijden op een weg die iets minder was dan een asfalt weg. Maar toen ineens een bord, let op de bandenspanning. Meerder luchtpompen waren aanwezig, een aantal auto’s stonden er en iedereen aan de bandenspanning met de slang. Ja, ja zeiden wij tegelijkertijd, dat is niet leuk. Bandenspanning meten, erg lang geleden dat ik dat heb gedaan, hoeveel moet er dan in, of liever gezegd hoeveel moet er uit omdat normaal gesproken de banden te hard zijn voor rijden op wegen met veel los zand. Kortom hoe hoog moet de druk so wie so zijn. Dat was probleem 1, Probleem 2 was, als je op dat soort wegen gaat rijden loop je toch wat meer risico, hoe dan ook, willen wij dat? Een en een bij elkaar opgeteld, dat gaan wij niet doen. Dus omkeren en weg wezen, wij zijn op vakantie om zeer relaxt de dagen door te brengen. We komen er steeds meer achter dat wij dit soort uitdagingen niet moeten zoeken. Op weg naar de koffie in Denham, lekker je tijd nemen en weer ruim 20 km terug rijden naar de kamer.

Lekker op het balkon zitten, als het te warm wordt naar binnen in de airco, en boek lezen. Rest van de dag niets spectaculairs, het normale ritueel van een en ??????.

Dag 28, maandag 29 april

Na drie dagen in Monkey Mia hadden we het wel gehad, hiervan ook nog twee dagen zonder Wifi, dat is toch weer wennen als je gewend bent om constant te kunnen communiceren, zowel met What’s app als kranten en nieuws volgen. Korte rit van 350 km. We hebben een keer bijgehouden hoe lang een recht stuk weg kan zijn, de langste was 40 km, wel met heuveltjes, maar oneindig ver kijken. Het verveelt overigens niet, want het landschap om je heen is verbluffend, we voelden ons af en toe in een woestijn met een asfalt weg er door heen. Ook weinig verkeer, nu en dan een tegenligger of inhalen cq ingehaald worden. Heel veel kadavers van aangereden dieren, meestal kangoeroe’s maar ook kleiner spul, waarvan wij niet weten doe die heten. Keurig op tijd aangekomen in Carnarvon, klein plaatsje, even doorgewandeld en een terrasje genomen.. Avond was niets bijzonders om te melden

West Australie dag 9 t/m 21

We zijn aan het tweede deel van onze reis begonnen en jullie krijgen nu de laatste dagen t/m Perth.

Dag 16, woensdag 17 april

Bij het uitchecken gecontroleerd of wij de goede route hadden vastgesteld naar Margaret River. Een zeer vriendelijke receptioniste heeft ons geholpen om een mooie alternatieve route te rijden, zij kent de omgeving erg goed en stuurde ons over betere en mooiere wegen dan we hadden vastgesteld met de route op de app.

We hadden tijd genoeg een ritje vandaag van plm 1,5 – 2 uur, dus doe maar iets waardoor we niet zo vroeg bij onze nieuwe bestemming aan zouden komen. Al met al toch nog net voor 12.00 uur in Margaret River, te vroeg dus, maar het was midden in de stad en konden we alvast wat rondneuzen en koffie drinken. Terug naar het motel en inchecken. Ondertussen hadden wij bij het informatie centrum al het een en ander meegekregen om hier de komende 2 volle dagen leuk bezig te zijn. De receptioniste van het motel wilde ons hetzelfde vertellen, maar dat was niet meer nodig. Procedure van inchecken verliep derhalve vlotjes. Vervolgens onze lunch op de kamer genuttigd en boodschappen voor de komende dagen ingekocht. Gezien het programma zal daar waarschijnlijk niet veel meer van komen. Het is gezellig druk in het centrum, zal voor het avondeten ook wel zo zijn, reden waarom wij maar alvast een tafel in een restaurantje hebben besproken, zekerheid voor alles!!!

Dag 17, donderdag 18 april

De eerste van de twee dagen in Margaret River hebben we een tochtje naar het Zuiden naar Augusta gemaakt. Onderweg eerst een grot bezocht, de

“Mammoth Cave”. Zeer fraai met veel stalagmieten en stalagtieten. Een rondwandeling met geluid er bij, erg interessant zoals dat veelal is bij het bezoeken van een grot. In Augusta even kleine koffiepauze en door naar het zuidelijkste puntje naar de vuurtoren, daar waar de Indische Oceaan en de Zuidelijke Oceaan, bij elkaar komen. Toen weer de tocht terug en een paar keer afgeslagen om naar de kust en dus de zee te gaan omdat ons dat was aangeraden ivm surfers op die fantastische golven. We hebben wel golven gezien, maar geen surfers. Eerlijk gezegd was het weer er ook niet naar, voor ons een beetje te koud, 18- 19 gr. En nu en dan een buitje. Het wordt tijd dat we Noordwaarts gaan wordt het wat lekkerder. Bij binnenkomst van Margaret River, reden we in een politiefuik, ja dus, alcoholcontrole, geen probleem, ik mocht doorrijden. Wel even vreemd in de middag 14.30 u om hierop gecontroleerd te worden. In Nederland ben ik hooguit 2x in mijn hele leven op alcohol gecontroleerd en nu in Australie was het prijs. De avond weer op de gebruikelijke manier doorgebracht, eerst naar de Chinees en weer terug naar het motel.

Dag 18, vrijdag 19 april

Goede vrijdag in Australie is nog een echte Chr. Feestdag. De meeste winkels gesloten, maar ook heel veel restaurants. Dat is voor ons wat ongemakkelijk, waar gaan we nu eten. Onze receptie wist nog een paar restaurants die geopende waren, dus hebben we maar besproken om er zeker van te zijn dat we konden eten. Dat is in elke geval goed bevallen. Overdag hebben we en ritje naar het Noorden van Margaret River gemaakt. Bij Canal Rocks een prachtig stukje natuur gezien. Een grote rots in zee, aan de kust, met wilde golven en prachtige sloegen die tegen die rotsen aan. De ze blijft fascinerend. Nog een rondje doorgereden en terug naar ons motel. Het was vandaag erg koud, we hebben 13 gr. zonder trui, dat bis toch even afzien.

Dag 19, zaterdag 20 april

De laatste dag van ons eerste gedeelte, van Perth naar Perth. We hadden deze dag goed voorbereid om op tijd in Perth te zijn. We moesten de auto inleveren voor 12.00 uur anders zouden we een halve of hele dag extra moeten betalen en daar hadden we geen zin in. Vroeg op staan en om 7.30 uur weg wezen. Moest ruim voldoende zijn gezien de planning, maar we kwamen vlak voor Perth in veel druk verkeer terecht veel stoplichten en veel tijd verlies. Uiteindelijk stonden we om 11. 30 uur voor de deur bij Hertz rent a car. Met de taxi naar ons hotel en zien dat we dag doorkomen. De stad in nog wat boodschapjes gedaan voor de volgende tour die maandag van start gaat. Prima gelukt en Jeroen gebeld met zijn verjaardag.

We zijn gaan eten en nooit meegemaakt dat we met ons tweeën uiteindelijk in een restaurant zaten. Een wijntje op Jeroen genomen en klaar was het.

Dag 21, zondag 21 april

Een zeer ontspannen dag ter voorbereiding op onze tocht naar het noorden. Eerst bekeken welke wegen ons uit de stad leiden. Dat was niet ingewikkeld, hadden we gezien op de iPad, maar nu wisten we het zeker. Op de terug weg eerst lekker in het zonnetje koffie gedronken en vervolgens Het eten voor de avond afgesproken in een restaurant op de 33e verdieping. Fantastisch uitzicht, gelijk besproken en we zouden een prachtige tafel krijgen voor het raam, want het geheel draait in 1,5 uur 360 graden. Na de lunch op onze kamer zijn met de drone op stap gegaan. Op een mooi groot grasveld, vlakbij, dat ding omhoog, maar de vaardigheden zijn nog niet optimaal. Op een moment was ik hem kwijt, maar Martha zag vlak voor de ramen van een groot en hoog hotel hangen. Paniek hoe terug, dichtbij een grote, brede rivier, op de return to home knop drukken en ja hoor daar kwam hij weer aan en bleef keurig boven ons hoofd hangen.

Dan verder dalen, veel gepiep omdat er takken in de weg zaten, gelukkig stop die dan en gaat hoger hangen. Dan met de hand naar de grond. Toch nog wel even meer oefenen. De middag hebben we nog lekker gewandeld langs de rivier.

Het afscheid van Perth met lekker eten in de avond en op hoogte, houdt een goede herinnering levend.

West Australie dag 8 t/m 15

Dag 8, dinsdag 9 april

Deze dag was ingepland om wat rust te nemen. Dat lukte redelijk goed, eerst nog wat inkopen om te eten en drinken. Bij de supermarkt werden we min of meer verrast door een aboriginal, de oudste inwoners van Australie. Er stond iemand wiens gezicht of wiens achterhoofd we niet herkenden, door te kijken naar zijn voeten zagen we dat we hem recht in zijn gezicht keken. Zijn hoofd met baard was niet te onderscheiden van bijv zijn achterkant. Vreemde ervaring, nog nooit zoiets meegemaakt. Bij onze wandeling door de hoofdstraat en op bezoek bij een drogist. We hadden beiden wat veel last van hoesten, dus uitgelegd dat we daar wat voor wilden hebben. Een honing drankje mee gekregen en wij drinken. Dat ging goed, maar na, de tweede slok, een paar uur later, werd Martha behoorlijk duizelig. Waar kan dat aan liggen, toch even zorgen, wel even gaan wandelen maar met ondersteuning, dat voelde allemaal niet zo fijn. Thuis gekomen eerst maar eens lezen wat op de verpakking voor het gebruik van dat drankje staat en ja hoor voorzichtig met autorijden e.d. En alcohol. Conclusie dat drankje is de oorzaak, alleen Martha had er last van. Na verloop van tijd ging het over en gingen we weer naar de eetzaal van het motel om het normale leven weer op te pakken. Die verkoudheid beïnvloedt toch je welzijn, dus even rustig aan en het over laten gaan.

Dag 9, woensdag 10 april; dag 10, donderdag 11 april; dag 11 vrijdag 12 april.

Een kleine vierhonderd km voor de boeg en afgelegd in 5 uren. Vandaag hebben we erg veel “ Road Trains” gezien. Dat zijn trucks met 3 of 4 aanhangers, tot een lengte van 53,5 meter. Geweldig om die te zien rijden op de hier aanwezige zeer lange rechte einden en grote rotondes. De weg naar het Zuiden, naar Esperance kenmerkte zich door lange rechte stukken, geen einde te zien, maar ook door de vele nikkel mijnen die er in dit gebied zijn.

De omgeving is afwisselend tussen graan en ook veel “ Outback” of te wel alleen maar zand, zout en en lage bomen, veelal dennen of iets wat daar op lijkt.

Bij ons adres aangekomen was het erg stil, niemand te zien, totdat er een dame op de fiets aankwam en ons wenkte. Het is een park met alleen maar huisjes. Zij vertelde ons dat onze reservering eigenlijk niet had gemoeten, maar we stonden geboekt dus er was op ons gerekend. Het huisje was open de sleutel lag binnen en we konden ons gang gaan. Ze heeft ons wat info gemaild en konden ons redden. Eerst met de auto de stad in om te kijken waar we konden eten en boodschappen doen. Uit eten in de vreemde is niet erg, maar als je in het donker terug moet kun je beter eerst maar even verkennen. Dus kwam allemaal goed en hebben we gelijk een tafel in een restaurant gereserveerd. Het eten was er prima. De manier waarop we er aan kwamen hadden we al eens eerder ervaren. De menu kaart bij de balie pakken, aan tafel uitzoeken wat je wilt en terug naar de balie om dat door te geven en gelijk betalen. Het eten wordt dan wel gebracht op je tafelnummer. Je drankje moest je aan de bar halen en ook gelijk afrekenen. Terug in het donker, goed dat we verkend hadden, het wasecht donker en een auto mets.echt licht. En zo ging deze dag weer voorbij. We zijn hier drie nachten gaan nog bekijken hoe we dat gaan invullen.

De volgende dag, donderdag 11 april is er een geworden van een beetje uitzieken, we hebben beiden nog steeds last van teveel hoesten en een beetje licht in het hoofd. Even een paar boodschapjes gedaan en door het centrum van Esperance gewandeld. We kwamen ook nog redelijk veel aan lezen toe en de avond weer doorgebracht in hetzelfde restaurant als gisteren, dat beviel goed.Vrijdag 12 april zijn we op stap geweest. We hebben Cape Le Grand National Park bezocht, plm. 55 km rijden en we kwamen in een prachtig gebied. Doorgereden naar de kust, wonderschoon die purper blauwe zee en de witte stranden, genoten. Een strandwandeling gemaakt van bijna een uur en vervolgens de lunch genuttigd. De dag afgerond zoals gebruikelijk.

Dag 12, zaterdag 13 april

Weer een tamelijke lange rit van 476 km en 5,5 uur rijden, volgens de planning van het reisbureau klopt dat ook. We wilden een beetje op tijd vertrekken en om 9.00 uur waren we onderweg. Een rit met weer erg lange rechte stukken weg, soms leek het oneindig lang, maar als je het hebt gereden valt het ook wel weer mee. Na een koffie en lunchstop arriveerden we om 14.30 uur bij het motel. De Tom Tom laat het afweten, maar wij hebben uitgevonden dat je met de foto’s die we maken van de route met de iPad er ook komt. Inchecken en de stad verkennen, een terrasje geeft dan het ultieme vakantiegevoel. Tourist Information, waar we werden geholpen door een mevrouw met Hollandse voorouders, kregen we voldoende informatie om ons morgen, zondag, niet te vervelen. Voor het avondeten hebben we in het restaurant van het motel gereserveerd, lekker dicht bij en niets meer zoeken. We hebben vakantie tenslotte. We wilden bij thuiskomst nog een kaasje wijn drinken, maar helaas geen glazen en wel wijn, dus een kopje gevonden en konden we toch nog even na borrelen.

Dag 13, zondag 14 april

Een hele dag voor Albany, de dingen die we gisteren aangereikt kregen zoveel mogelijk benutten. Te beginnen met een kort ritje naar Mt Clarence een korte wandeling naar de piek, maar een stel Chinezen in een aantal auto’s pakte de laatste parkeerplaatsen voor onze neus weg, dus jammer dan, het uitzicht over de haven konden we ook vanaf een andere plek prima zien. Dan weer een stukje rijden plm 30 minuten en naar een National park. Bij een plek waar we op een brug boven het kolkende water, plm 37 m konden zien hoe de Indische Oceaan op de rotsen beukten. Bij dat park moesten we entree betalen, ons bint zuinig, dus we hadden dat niet in de gaten. Een parkwachter was toevallig aanwezig en hij wees ons er op. We kwamen even tot een gesprek en hij liet ons keurig gaan, maar wij hadden toch een kaart nodig voor de parken in West Australie en daar kon hij ons bij helpen. Met zijn informatie zijn we weer verder gegaan en gaan morgen, maandag, eerst zo’n kaart voor 4 weken aanschaffen, dat scheelt aanzienlijk veel geld en we komen zeker nog in een aantal parken. Vervolgens zijn we naar een stukje rots gegaan, Salmon Hole, vanaf hoogte keken e op het strand en daar stonden een aantal mensen gezellig te vissen op zalm en ze vingen ook nog wat.

‘ s Middags hadden we toevallig in de gaten dat de F1 er was, dus we hebben gekeken hoe Max weer 4e is geworden. Daarna nog even een Chinees opzoeken om vanavond te gaan eten. Maar voor het naar de kamer gaan even een pilsje pakken op een terrasje.

Dag 14, maandag 15 april

Eerst even de National Park Pas ophalen bij het kantoor van “Parks en Wildlifes.

Eindelijk een keer een korte rit van 125 km. Dus tijd om andere dingen te doen dan alleen maar rijden. Op weg naar Walpole bedachten we eerst naar het motel te aan en dan terug te rijden naar de “ Tree Top Walk”, plm 15 km. Zo gezegd zo gedaan, in het motel een aller vriendelijkste ontvangst door een dame die ook connecties had met Hollanders in Wormer. Zij heeft ons veel info gegeven en zo konden wij de middag de wandeling door de toppen van de bomen maken en de afspraak voor de volgende dag met een River cruise.

We hebben nog wat af gereden naar leuke locaties , waaronder een tuinen complex, Thurlby, maar dat is in de herfst in Australie ook geen geweldig idee.

Het avond eten hebben we genuttigd in het restaurant van het motel, lekker Thais, lekker heet.

Dag 15, dinsdag 16 april

De start van River Cruise was om 10.0 uur, tijdig aanwezig. Op een boot met plm 30 personen en 4 bemanningsleden, waarvan de baas de grote entertainer was. Die man kon zo ongelooflijk improviseren en als een razende praten en ons werkelijk continue aan het lachen kreeg. Het is lastig om te zeggen wat hij allemaal zei, het ging erg snel en dan Engels op z’n Australisch, het is te volgen maar als hij een vraag stelt moet je goed opletten, we hebben geweldig genoten en ook nog een wandeling gemaakt onderweg over de top van een eilandje naar de kant van de Indische Oceaan, wat een natuurlijk geweld, het was tamelijk regenachtig, alhoewel op dat moment niet, maar wel veel wind en prachtige golven tegen de rotsen aan en op het strand.

’S Middags op route naar Pemberton, kort ritje daarom konden we de ochtend iets leuks doen. Ons adres in Pemberton lastig te vinden, geen Tom Tom en een andere weg genomen naar Pemberton. Enfin och gevonden en op een groot resort terecht gekomen, midden in bush en uitzicht op een meer, of we nog wilden kanoën, of vissen of i.d. Gezien de plensbuien die weer vielen vonden we het wel goed. Nog wel even terug naar het dorp, 20 km heen en 20 km terug, om brood voor de volgende dag te halen en voor alle zekerheid ook nog een flesje wijn, we waren nu toch onderweg.

Vervelend is wel dat er geen WiFi is, behalve in het restaurant, we hebben dat nodig voor onze verdere reis doordat we soms stukken van de kaart fotograferen en adh daarvan onze route rijden.

In het restaurant hebben we besproken voor het avondeten.

Tijdens dat eten hebben we onze Wifi zaken kunnen bijwerken.

West Australie. Dag 1 t/m dag 7

Dag allemaal,

Al eerder stuurde ik een verhaal op, maar ik heb problemen met “ planet” dus nu maar met Gmail.

Dagboek Rondreis West Australie van 2 april t/ m 24 mei 2019

Dag 1 en dag 2; dinsdag 2 april en woensdag 3 april.

Vroeg op omdat Jan van den Horn om 7.00 uur voor de deur staat om ons naar Schiphol te brengen, met wat openhoud vanwege files waren we toch ruimschoots op tijd. We hadden de zondag, 48 uur van te voren, al ingecheckt, dus dat tijdwinst, de bagage moest nog wel op de ouderwetse manier bij de incheckbalie.

Vervolgens een kop koffie gedronken en om 11.30 uur inchecken. Alles keurig op tijd ook het vertrek om 11.15 uur. Na ruim 12 uren vliegen landden we om 5,55 uur plaatselijke tijd op Singapore Airport. Even zoeken naar de Stop over balie van Singapore Airlines, tegelijkertijd kam onze chauffeur voor de transfer aanlopen, die stond op ons te wachten bij aankomst met een bord met onze namen er op, het is me wat. In een prachtige Toyota SUV op weg naar ons hotel. Het was plm 7.30 u toen we daar gingen inchecken, maar we moesten wel wachten tot 9.00 uur. Het is niet anders. Op de kamer eerst maar even douchen en een beetje bijkomen, want de nacht in een vliegtuig is ook niet alles. Toch proberen het ritme van de dag op te pakken en de stad in, want we hadden wel trek in wat te eten. Lopen naar een stopping centrum, viel ook wat tegen qua lengte dus eerst de inwendige mens versterken. In een leuk eettentje, bij ons zou je zeggen een leuk cafetaria, hebben we lekker gegeten en een Tiger biertje gepakt. Dezelfde weg weer terug, dan weten we tenminste dat het niet verkeerd gaat. We hadden het wel even gehad, dus toch maar even uitrusten en dus in slaap gevallen. De avond maar op tijd naar bed, om de volgende dag toch wat te kunnen ondernemen. Het was overigens erg slecht weer ton we aankwamen. Tijdens het landen een onweersbui boven Singapore met prachtige lichtflitsen, goed te zien vanuit het vliegtuig. Tijdens onze wandeling naar de stad was het droog en drukkend warm. We lagen 0m 20.00 uur op bed, toch een lange dag en nacht.

Dag 3, donderdag 4 april

Wakker worden om 9.00 uur. Omdat we lekker centraal zitten in Singapore hebben we alles te voet gedaan. Dus lopen naar het waterfront, naar Marina base. Eigenlijk niet direct de goede weg gevonden, maar zo zie nog wat van de stad. Uiteindelijk kwamen we bij het Turkse Rad, we onder daar voor niets in, omdat Singapore Airlines ons de kaartjes had gegeven, lekker 33. SD pp uitgespaard. Weer terug gelopen dat ging deze keer zonder omwegen, onderweg nog even een biertje gedronken, omdat er een wolkbreuk over ons uitstortte. Die duurde dat lang dus het bleef niet bij een pilsje. Ondertussen een gesprek aangeknoopt met een inwoner van Singapore, die niet echt gelukkig was, gezien het toch wel strenge regime in die stad. Wel leuk was dat hij zich goed kon herinneren dat onze oud minister Winsemius van grote invloed is geweest voor de stad Singapore, ten tijde van de Prime Minister, Yee Kwan Lu. Dat was in de tijd dat ik in 1982 met mijn moeder op bezoek was in Singapore bij broer Joop. De man die wij deze middag spraken was ooit in Nederland geweest. Hij wist heel goed dat wij, Nederlanders goed waren in water beheersing. Toch leuk om dat te horen.

Toen de buien over waren zijn wij verder gelopen om uiteindelijk terecht te komen bij een visrestaurantje. Dat waren we al van plan. We hebben daar een fantastische maaltijd genoten met een bijbehorende fantastische prijs. We wisten het al maar Singapore is hartstikke duur. We wilden op Tijs gaan slapen omdat morgen ochtend de wekker op 3.30 staat, omdat we erg vroeg een transfer hebben naar het vliegveld om op tijd. 7.40 uur te vliegen naar Perth.

Dag 4, vrijdag 5 april

Zoals gezegd om 3.30 u de wekker omdat we om 4.30 u opgehaald worden en naar het vliegveld vervoerd worden. Dat was dus erg vroeg!!!!! Ons vliegtuig vertrok op tijd zodat we ook op tijd in Perth landden. Keurig opgewacht door de transfer dienst en zo kwamen e mooi op tijd vroeg ion de middag in ons hotel aan. Toch wel een beetje brak val al dat gereis en vooral die korte nacht hebben we toch maar de moed bij elkaar geraapt en zijn naar het centrum van Darwin gelopen ons even georiënteerd omdat we toch nog een paar dingen moeten doen, een wegenkaart voor die 7 weken aanschaffen, waar kunnen we de boodschappen doen om onderweg straks te kunnen lunchen, waar zit Hertz rent a car om op zondag onze auto op e gaan halen, al met al zijn we erg druk geweest. ’ S Avonds maar niet meer naar de stad om te eten, dus in het restaurant van het hotel de maaltijd genuttigd en dat was prima. De echte vakantie begint nu, we zitten in Australie en daar gaat het om. Lekker rondreizen en in alle rust van dit gebied van dit continent genieten.

Dag 5, zaterdag 6 april

Een stad dag in Perth. Nog erg rustig in de ochtend, eerst koffie gedronken en vervolgens door het centrum gelopen, zo maar kijken hoe het er uit ziet. Een Road map aangeschaft voor onze autorit door het westen van Australie, bij Information konden we prima terecht. We wilden ook nog de boodschappen doen om de volgende dagen te kunnen lunchen onderweg, dus bij AH zal ik maar zeggen, in dit geval bij Woolworth onze slag geslagen. Tussen door hebben we de lunch genuttigd en konden we in de loop van de middag terug naar ons hotel. Na de thee nog even een wandelingetje gemaakt, dat was leuk want vlak bij ons hotel was een rugby team uit Melbourne aan het trainen. Het zal je sport maar zijn. Het eten in het restaurant van het hotel was gisteren goed bevallen, dus nu maar weer. Het was echter aarde donker, bleek gesloten. Aan de overkant van de weg ook een hotel met een restaurant dus daar maar naar toe. Helemaal goed en lekker gegeten.

Onze reis voor de volgende dag voorbereid en vooral goed gekeken hoe we de stad uit moeten komen. We hebben nog de Tom Tom, dus dat moet goed komen, zeker met de nieuw aangekochte kaart er bij.

Dag 6, zondag 7 april.

Het rijden gaat beginnen, eerst even de auto ophalen bij Hertz in het centrum van Perth met een taxi weg gebracht en vervolgens op eigen gelegenheid de stad uit. Dat was het grootste probleem van deze dag. Een oude Tom Tom, die steeds de weg kwijt is, we hebben onze tijd er over gedaan en uiteindelijk op een beetje goed gevoel zijn we stad uitgekomen. Rust ook in de auto en zonder bekeuringen denken we. De route kaart er steeds goed bij gehouden en de Tom Tom mee laten doen. We zijn via York, Corrigin en Kondinin naar Hyden gereden, plm 360 km in 6 uren inclusief een aantal keren onderweg verkeerd rijden omdat we de Tom Tom moeten leren kennen en ook omdat we onze pauzes hebben genomen. Het bijzondere van deze tocht was dat we door de graanschuur van Australie reden. Overal veel graan en heel veel opslag schuren. Om 15.30 u kwam bij ons motel aan, zag er prima uit. Eerst even een wandeling Wave Rock, dat zou een kwartiertje duren, maar heen entering was dat toch 1 uur en 3 kwartier, net tijdens het donker worden weer terug, dit dus nooit meer op aangeven van de leiding van het motel. Die dien n.l. Alles met de auto. Enfin bij terugkomst gelijk naar het restaurant, daar konden we ons eigen vlees braden of barbecueën en zelfbediening voor de rest, dit heeft wel wat, maar het is niet mijn ding. Zo vliegt de avond voorbij, terwijl hier niet eens een Wifi verbinding hebben. Daar stond een Hollands meisje achter het buffet, een studente, die een jaar met haar vriendje in Australie was beland om te werken en het lang verkennen. Dat is trouwen toch wel een gemis, we zijn het zo gewend om gelijk maar die IPad of IPhone te pakken. Niet dus, geeft een bepaalde rust maar ook een gemis. De reis voor de volgende dag voorbereid, goed dat je beiden weet wat het gaat worden. Is voor onderweg rustiger.

Dag 7, maandag 8 april

Vandaag de eerste dag van de drie lange dagen met meer dan 6 uur rijden. Dus op tijd vertrekken in Hyden op weg naar Kalgoorlie. Het was alleen maar rijden en goed opletten dat we de juiste weg namen, onmetelijke lange stukken weg met nu en dan een tegenligger. Voor deze tocht van 500 km stond 6,5 uur rijtijd. Wij hebben er 6,5 uur over gedaan inclusief rust en lunchtijden. Toch niet veel harder dan 110 km, is toegestaan. Dan weten voor de volgende keer ongeveer hoe het zit met de voorspellingen, alhoewel wegwerkzaamheden roet in het eten kunnen gooien, hebben we ook vandaag gemerkt. Dus in d erop van de middag bij het motel aangeland, tijd genoeg om het stadje in te gaan en met heel mooi weer een pilsje te pakken op het balkon van een oud Engels gebouw. Het is wel vervelend dat wij beiden aardig verkouden zijn geworden, zo het er naar uitzien blijft het daar bij en komen er wel weer

“ normaal “ uit.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Jan