Dag 29, dinsdag 30 april

Een ritje van 240 km naar Coral Bay, een vakantieressort met alleen maar camping, caravans, kampers en huisjes, dit alles onder een naam. Toch was het er gezellig. Wij hebben voor de volgende dag hier een boottochtje besproken om naar het Reef te kijken, een beetje een tegenhanger van Barrier Reef aan de Oostkant van Australie, waar we twee jaar geleden niet aan zijn toegekomen. Vandaag was belangrijk dat we hebben besloten om niet naar het Punululu NP te gaan. Daar moeten we over een weg die gaat door een droge rivierbedding met stenen. Wij hadden onlangs een ervaring bij Monkey Mia, dat we op een 4WD weg naar de bandenspanning moesten kijken. Dat zagen we niet zitten, dus wat brengt een droge rivier, met stenen is ons medegedeeld, voor verrassingen. Daar hebben wij geen zin in, we hebben vakantie en moeten ons dan geen zorgen maken over een weg waar we eigenlijk niet over willen. Van te voren wisten we dat niet, we hebben twee jaar geleden gezien hoe goed berijdbaar de wegen zijn als er geen asfalt op ligt, maar dan moeten er geen stenen liggen die grote risico’s op lekke banden kunnen veroorzaken.

Dus dat adres gaan we afzeggen en gaan zelf op zoek naar nieuw onder komen voor twee nachten, dat is ons twee jaar geleden ook gelukt dat gaat hier ook goed komen. Het is overigens niet echt te vergelijken met 1917, in het Westen en zeker in het Noorden waar we nu zitten is het soms heel lang rijden voor enig teken van leven waarneembaar is. Enfin de dag ging verder zoals gebruikelijk, rijden, koffie drinken en inchecken. De middag voor ons zelf in een locatie waar niet veel is te beleven, wel strand en zwemmen, maar dat moet je ding zijn, dus even boodschappen en terug naar onze woning.

Dag 30, woensdag 1 mei

Redelijk op tijd op staan, want om 8.50 uur aanwezig op het strand voor de boottocht over het Reef, die om 9.00 uur ging vertrekken.

Met een klein groepje op tijd aanwezig en eerst vanaf het strand badend Dior het water tot aan de knieën naar de boot. Direct al veel koraal te zien, de boot hoefde niet ver de zee op. Het was een prachtig gezicht. We zaten onderin de boot, met glas schuin naar beneden. Prachtige koralen, prachtige vissen in verschillende kleuren en grootten. Een uur lang heel veel video en foto’s gemaakt. Als je het nooit hebt gezien is ieder moment een verrassing. Je vormt je een beeld als je er een film van ziet, maar de werkelijkheid is nog vele malen mooier. Een uur is lang genoeg en zo dicht op de kust, dus geen tijd met ergens naar toe varen zoals dat aan de Oostkant van Australie naar het Barrier Reef het geval is. Dus en vroege start van de dag. Koffie gedronken in het centrum van dit kleine plaatsje en weer terug naar ons onderkomen. De rest van de dag ons zien te vermaken met lunchen, boek lezen en een terrasje pakken en ’s avonds lekker vis gegeten.

Dag 31, donderdag 2 mei

Een ritje van 150 km naar Exmouth. Te vroeg bij ons motel, 11.00 uur, kamer nog niet in orde. Geen probleem, eerst dan maar lekker koffie drinken in het kleine winkelcentrum van dit gezellige dorpje. Daarna terug en de boel installeren. Ook hier geen Wifi, wel jammer, want wij moesten nog onze route voor de komende twee dagen in kaart brengen met de iPad. Het advies was.of Wifi inkopen, 25 dollar voor 24 uur, ze lijken wel gek, of naar het Visitors Centre voor Nul. Dus wij zijn Hollanders en lopen naar het Visitors Centre. Daar gedaan wat we moesten doen en terug om nog even naar het centrum te gaan voor de boodschappen voor de komende vier dagen tot in Port Land, want in een NP weet je maar nooit. Een terrasje gepakt en terug om uiteindelijk onze warme hap te nuttigen in de Bistro bij het motel. Daar kwam een Australiër naar ons toe en vroeg wat ik mijn shirt had staan. Dat was een T-shirt dat Martha en ik 2 jaar geleden hebben gekregen bij een restaurant van de serveerster. Hij zag dit en heeft het ons keurig uitgelegd. Vervolgens vroeg hij waar wij vandaan kwamen, The Netherlands. Hij keek wat vreemd, uitgelegd dat dat land tussen Engeland en Duitsland in ligt, Nog niet duidelijk, dan maar

“ Amsterdam ”. Dat kwam over hij reageerde “ The red Lights” Zo zie je maar hoe een land/stad in de wereld bekend staat. Dit was overigens niet de eerste keer dat we dat mee maakten, maar meestal weet men dan wel wat The Netherlands is.

Dag 32, vrijdag 3 mei

Een dag in Exmouth om iets te ondernemen en dat hebben we gedaan. We zijn naar het Noordelijkste puntje van dit schiereiland gereden en langs de andere kust weer terug. Op de heenweg even niet opgelet en stonden we ineens voor een slagboom, op de knop drukken hielp niet, goed lezen, het was een leger gebied, keurig afgesloten. Wij weer terug en bleek dat we de afslag naar onze route hadden gemist. Totaal 180 km langs mooie plekjes, prachtige stranden met een fraai turquoise gekleurde zee. In Yardie Creek konden we niet verder en zijn daar terug gegaan. We hebben daar de ochtend over gedaan en bij terugkomst in het “ centrum “ van Exmouth koffie gedronken en op onze kamer de voor de lunch klaargemaakte boterhammen genuttigd. Toch daarna eerst maar benzine tanken voor de lange rit van morgen en weer even wandelend naar het Informatie centrum om op internet te komen, want wij voorzien dat we daar tot en met maandag van verstoken zullen zijn. De rest van de middag en avond niet anders dan voorgaande dagen. Alhoewel we vanavond gestone grilled hebben, dus zelf lekker vlees gebraden.

Dag 33, zaterdag 4 mei

Vroeg op vandaag voor de langste rit van onze vakantie, 6.30 uur. Keurig op tijd om 7.30 u wegwezen. Het ging allemaal voortreffelijk, bij onze eerste stop kwamen we een paar Hollandse meiden tegen, op at adres was overigens de dame achter de kassa ook Nederlands. Een van die eerste twee kwam ook nog uit Ede, je kunt het niet verzinnen. Enfin zoals gezegd liep het prima, maar bijna bij onze bestemming een tegenligger, een Road train, spoot een steentje weg, een tik en ja hoor precies op de rand van onze voorruit, een behoorlijk gat, waar tijdens de rit ook nog een scheur steeds groter werd. Dit is pure pech, en je doet er niets aan. Toch behoorlijk balen, maar niet de boel latente roesten het is gebeurd, jammer dan. Weg hebben dit niet meeverzekerd, gaat zwaar geld kosten, maar misschien via de reisverzekering nog iets te regelen. Eerst zien dat we in Darwin komen, zonder problemen. Uiteindelijk kwamen om 15.30 uur aan op ons adres in het Kandijini NP. Een luxe tent stond voor ons gereserveerd, toch iets anders dan een motel/hotel. Een prachtige omgeving en heerlijk rustig. Gelijk maar af gesproken dat we komen eten, in het restaurant dan is dat maar geregeld.

Dag 34, zondag 5 mei

We hebben het vandaag echt zondag gehouden, we zijn niet van het park af geweest. Te beginnen met het ontbijt in het restaurant, want deze keer hadden logies met ontbijt, daarna een korte wandeling naar een meertje met een droge waterval, koffie gedronken in het restaurant en snel weer terug naar onze tent. Veel vliegen, maar ons netje helpt ons er door heen. De rest van de dag veel gelezen. Ons natje opgehaald bij de bar en ’s avonds lekker eten, Martha Baramundi (vis) en ik heb kangoeroe biefstuk gegeten. Beiden erg

lekker en goed bereid.

Dag 35, maandag 6 mei

Lekker op tijd opstaan, eerst naar het restaurant voor het ontbijt en dan de auto laden en weg wezen. We waren wel benieuwd hoe onze voorruit zich zou houden, dat ging prima. Dus een zorg minder voorlopig. De route die we naar Port Hedland reden was de verbindingsweg naar Perth. We hebben erg veel Road Trains gezien zowel tegenliggers als voorliggers. Het inhalen hield je wel bij de les. Lang genoeg de tijd nemen om zo’n kolos van plm 40/50 meter in te halen. We wilden eigenlijk niet eens stoppen voor een korte pauze, want dan kon je opnieuw beginnen aan die inhaalmanoeuvres. Kortom we kwamen mooi op tijd in de buurt van Port Hedland. En ja hoor, opnieuw een steen tegen de ruiten en weer een flinke ster, niet zo erg als de vorige keer, aar toch. Deze kon verder geen kwaad, de ruit was toch al naar de ……… Bij ons motel keurig advies gekregen wat wij deze middag nog zouden kunnen ondernemen, en zo geschiedde, nar het centrum en naar de haven werd ons aangeraden. Veel was er niet te beleven, wel grote zee schepen die Port Hedland aan doen. Daarna het ritueel, waar we al aardig aan zijn gewend.