Dag 46, vrijdag 17 mei

Mijn 79e verjaardag, de tweede keer dat ik mijn verjaardag in Australie vier, in 2017 was dat in het ziekenhuis in Port Macquire.

Deze ochtend zijn we gaan varen op een stuwmeer,Lake Argyle, een lunch cruise. Om eerst nog 70 km rijden, dan met de bus naar de boot en vervolgens met de boot het meer op. Het was net zo als bij al die gelegenheden in groepsverband. Een gids die de hele tijd het woord voert en dan op z’n Australisch, nou wij haken dan snel af en willen vooral van de omgeving genieten. De lunch was uitstekend geregeld inclusief een barbecue met vis. Er kon ook gezwommen worden, toch nog veel liefhebbers, viel ons mee.Er was een groep bij die zich had laten brengen met de bus ipv zoals wij met de auto. Die werden apart weer opgehaald. Wisten wij veel, wij waren al onderweg naar hun vervoer, weer een boot, toen Martha aan onze man vroeg waar dat naar toe ging, bleek dus dat dat niet voor ons was, zij gingen rechtstreeks terug naar Kununurra, wij geluk, anders staat je auto 70 km weg en ben jij wel bij je motel, ging allemaal goed. Het middag ritueel is bekend, boodschapje, pilsje en weer lopen naar ons motel. ’S Avonds weer gegeten in het Pump House, de serveerster was een Nederlandse dame, die een studie had afgerond en hier probeerde werk te krijgen, haar vriendje is hier helikopter piloot. Toch wel leuk dat soort verhalen.

Wij wilden op tijd thuis zijn, want bij ons aan de overkant was een feestterrein ingericht, daar waren we al over heen gelopen, want Martha wilde weten wat dat voorstelde. Dat heeft ze bij onze receptie gevraagd en dat blijkt en 8 daags feest te zijn in Kununurra, met ’s avonds om 8.00 uur vuurwerk. Dus keurig op tijd weer terug in het motel en ja hoor, een prachtig vuurwerk en dat op je verjaardag voor ons terras. Leuke en aardige mensen die Australiërs, zeker voor toeristen.

Dag 47, zaterdag 18 mei

Een van de langste ritten stond vandaag op het programma, bovendien een verschuiving van de klok met 1,5 uur later, dus best een forse opdracht. Om 7.30 u vertrokken en om 12.00 uur, plus 1.5 uur en een pauze kwamen om 15.00 uur aan op het Nitmiluk park. Inchecken en naar ons chalet, een keurige vrijstaande woning met alles er op en er aan, het viel werkelijk 100% mee, na onze ervaringen in een NP.

De boel bekeken en wat morgen te doen? Een Gorge tour. Wat is dat vroeg ik een medewerker van dit park, met een boot of met een bus. We hadden wel zo iets een Gorge heeft te maken met water en grotten, je zag die man lachen dat gaat met een boot. Wij stomme Hollanders. Wij hebben dat dus gelijk maar besproken voor de zondag morgen om 11.00 uur. Dat was de dag, de rest is bekend, maar vandaag wel zonder vuurwerk.

Dag 48, zondag 19 mei.

Dus vandaag De Gorge Tours. Lopen naar de afvaart waar we niet de enige waren die vandaag gingen varen. Met 19 personen de boot in. Eerst een stukje varen met weer heel veel informatie. Na plm een half uur uitstappen, we konden niet verder, en over redelijk begaanbaar gemaakt pad lopen om in een volgende boot te stappen. Nu een fantastisch traject met hoge grillige rotsen, met allerlei kleuren van grijs, bruin en rood. Hier zijn in het verleden filmopnames van gemaakt. Een prachtig stuk Noord Australie, grenzend aan Kakadu NP, waar wij 2 jaren geleden ook waren en het toen ook al mooi vonden. Dat was meer The Wetlands, nu meer rotsen. Mooi na twee uren weer terug in een temperatuur van tenminste 35 gr. Niet zoveel reden meer om iets actiefs te gaan doen, behalve om een uur of vijf een pilsje te gaan drinken. En zo geschiedde.

De avond alvast wat voorbereiden voor de rit naar Darwin. Dat hebben we helemaal in beeld. Het is slechts een ritje van ca 320 km, moet in 3,5 uur te rijden zijn.

De avond weer zoals gisteren, vlees bestellen, wordt ter plekke gebraden en je zoekt zelf aan een buffet de rest er bij. Prima te doen en ook nog lekker, incl een wijntje.

Dag 49, maandag 20 mei.

De laatste rijdag voor 320 km, dus rustig van start en nog even genieten van alles wat er langs de route te zien is. Wat dat betreft vaarwel Australie, we hebben genoten. In Darwin hadden we vrij snel Hertz gevonden, alleen hoe kom je midden in de stad in de parkeergarage van Hertz, na drie rondjes “ om de kerk” zijn we een parkeergarage in gestoken en alsmaar draaien totdat we op de bovenste verdieping, de achtste, uiteindelijk onze auto konden parkeren. De sleutels konden we in een brievenbus kwijt op datzelfde niveau. Maar wij wilden wel iemand spreken ivm de kapotte voorruit. Met de lift naar beneden kwamen we op de begane grond terecht in een grote mall. De beveiliging heeft ons geholpen, net om het hoekje zat Hertz. Tot onze grote verrassing was de schade van de voorruit keurig verzekerd, dat heeft ons reisbureau toch maar fantastisch gedaan. Dus toch beter de “ kleine” lettertjes lezen. Dan naar ons hotel, we wisten dat het niet ver was, maar met de koffers sleuren waren we niet van plan. Totdat de man van Hertz ons er op wees dat er vlakbij taxi’s waren. Dat ging moeizaam dus toch maar lopen, wel een beetje warm, maar we hadden de hele tijd alleen maar gezeten, dus door de stad en na een kwartier zaten we bij ons hotel, nadat Information Service ons een handje had geholpen.

Terwijl wij ons pilsje dronken kwam de mail binnen van Singapore Airlines om in te checken. Dat deden we en in no time kwamen de boarding passes binnen. Dat gaat vandaag de dag en al veel eerder erg snel, niets meer te doen behalve de koffers inchecken en klaar zijn Martha en Jan.

Dag 50, dinsdag 21 mei

Een dag Darwin, voor de middag naar de stad. Eerst de kapper, voor € 20,00 is dat gebeurd door een gezellig kletsende Indiase kapster. Dan even een T shirt kopen van Darwin en toen was het tijd voor koffie. Dat hebben we in alle rust gedaan om daarna een wandeling over de Esplanada of wel de boulevard te maken, wel tussendoor een bankje genomen met het uitzicht op de haven van Darwin. Even naar de hotelkamer om ons voor te bereiden op de lunch. Bij het waterfront, want daar zitten we, een tent gevonden, een van de velen, en een lekkere vis met chips gegeten, vis moet zwemmen dus daar hoort een Chardonnay bij. Zo was het wel weer even genoeg en terug naar de hotel kamer. Even niets doen op het heetst van de dag, plm 35 gr. Om later een bezoek te brengen aan de tentoonstelling van de Flying Docters, dat is niet door gegaan, omdat we entree moesten betalen, we hadden het al een keer gezien in 2017 en hadden dat er niet voor over.

Verder geen bijzonderheden over de rest van de dag.

Dag 51, woensdag 22 mei

We worden om 12.25 uur opgehaald om naar het vliegveld te worden gebracht

Starten met op ons gemakje het ontbijt te nuttigen, dan wat uit verveling de

stad in gegaan, koffie gedronken, op een bankje in het centrum om ons heen

gekeken, echte oude van dagen op zo’n dag. Op tijd in het hotel om afgehaald te worden. De chauffeur meldt zich, en ik mis mijn zonnebril. Toch even paniek, overal gezocht, die chauffeur ook mee helpen, geen zonnebril, dus toch maar vertrekken, helaas. Op het vliegveld roept die chauffeur nog dat die bril misschien in de tas zit, zo niet dan is het toch goed voor de economie. Lekkere kerel. Enfin wij gaan de hal in ik pak mijn rugtas op en wat valt daar vanaf, juist ja, mijn zonnebril. Hoe het allemaal kan is een raadsel, maar het is opgelost, dus niet te lang over nadenken.

De vlucht verliep vlekkeloos, 4 uur en 20 minuten en we landden in de schemering op Changi AirPort, Singapore.

Onze ophaaldienst stond klaar met onze namen op een bordje, eerst nog even bij de balie van Singapore Airlines langs om leuke gratis dingen in ontvangst te nemen voor in de stad. Het was rond de klok van 20.30 uur toen we in het hotel aan kwamen. Toch nog maar even wat eten en drinken aan de overkant en op tijd gaan slapen.

Dag, 52, donderdag 23 mei

De bedoeling was om vandaag met de Hop On Hop Off de stad Singapore te bekijken. Dus om 10.30 uur op pad. Vlakbij een opstapplaats en met het gratis kaartje van SIA en route. Op de Orchard Road uitgestapt en koffie gedronken, daarna wat rond gelopen om winkels (malls) te bezoeken, een beetje saai, maar oké. Vervolgens weer op de Hop bus en bij Marina Bay opnieuw er uit voor de lunch. Uiteindelijk weer op de Hop en naar het hotel. Een geweldige stad, hyper modern met enorme hoge hotel- en kantoorgebouwen. Een zware dag? achter de rug en dus relaxen op de kamer.

Dag 53, vrijdag 24 mei

Onze aller laatste dag van de vakantie. In Singapore is dat niet echt een probleem, dus wat gaan we doen. Allereerst regelen dat we voor 12.00 uur moeten gaan uitchecken. We kozen er voor om voor de middag op de kamer te blijven na een laat ontbijt. De koffer naar de conciërge gebracht en uitgecheckt. We gaan deze dag met de rode Hop On – Hoff Off buslijn door de stad. In Little India de lunch gebruikt. Er was nog voldoende tijd over om nog iets te doen, dus het idee was om naar Madame Tuchaud te gaan op Sentosa, dat was vroeger een eiland voor de kust maar is nu met een vaste verbinding verbonden met de stad. We konden zo ver mogelijk met de rode lijn en dan een taxi nemen. Daar aangekomen liepen we door bij de kaartjes controle omdat we een kaartje hadden via Singapore Airlines. We dachten slim te zijn en een lange rij wachtenden te passeren, dat ging goed. Iedere bezoeker ging eerst een rondje met een bootje binnen het gebouw en dan op naar de wassen beelden. Daar vond de kaartjes controle plaats en wij mochten er niet in eerst omruilen voor een ticket. Omdat het erg druk was hadden wij zoiets van bekijk het maar we gaan weer terug. We hadden de taxichauffeur van de heen weg gevraagd hoe we met een taxi terug moesten. Zijn advies was ga beginnen met te lopen op de terugweg dan zie je wel een taxi. En zo gebeurde dat en we kregen inderdaad een taxi en zijn zo naar ons hotel gegaan. Daar in de omgeving nog even een rondje gelopen en toen nog wat gegeten. Vervolgens omkleden om naar het vliegveld gebracht te worden. We zouden om 8.55 uur afgehaald worden. Keurig op tijd zelfs aan de vroege kant werden we opgepikt door een gezellige taxichauffeur, die ons met zijn vragen en zijn verhalen bezig hield tot aan het vliegveld. We hadden al via internet de boeking gedaan en hoefden alleen nog maar de boarding pass en de koffer pass te printen bij een machine. Dat gaat allemaal via het scannen van je paspoort en klaar is Kees. Alleen dat plakkertje voor de koffer vergt een speciale techniek van afscheuren en plakken, daar hebben we hulp voor ingeroepen. Dan de koffers zelf in de scanner voor het transport op weg naar het vliegveld. Daarna het ritueel van wachten, boarden, om 23.55 uur en er voor gaan, 13 uur vliegen naar Amsterdam alleen maar in het donker tot aan ongeveer de binnenkomst van Europa via Turkije. Op tijd geland en keurig opgewacht door Jan van den Horn, die ons met onze auto kwam ophalen.

Dit is het laatste verslag van onze reis naar het Westen van Australië. We hebben genoten en hopen jullie een beetje een indruk te hebben gegeven van ons zijn daar.