Dagboek, deel 2, rondreis West Australie van 2 april t/ m 24 mei 2019,

Dag 21, maandag 22 april

Eerst uitchecken, deze keer het ontbijt wel afgerekend, vorige keer hadden zij daar geen belang bij. Met de taxi naar Hertz om onze Toyota Landcruiser, Prada op te halen. Voor dat ik die bak uit hun garage had was ik al “ uren” bezig. Eerst wennen aan de omvang en dan ook nog de uitgang niet kunnen vinden, wij(ik) wordt toch bejaard. Maar goed uiteindelijk redden we het allemaal prima. Kort ritje vandaag, 2,5 uur en onderweg nog in een NP geweest om te kijken naar “Pinnacles” en hoe die tot stand komen door de leemgrond, fraai gezicht al die recht opstaande brokken leem. Het was er ook erg druk, maar hier is het ook Paasvakantie. Rond het middag uur arriveerde we bij ons motel in Cervantes. Slome receptioniste, we moesten alles zelf vragen en onderzoeken. Niets te beleven in dit dorpje, wel een enorme camping aan het water. Wij hebben een wandelingetje gemaakt naar de zee en weer terug en naar wat omzwervingen hebben vlak bij het motel een klein winkelcentrum gevonden. Goed dat we daar waren, want we zijn al dagen op zoek naar een aardappelschilmesje en ja hoor in dit gat zo maar 4 in een verpakking. Toch goed dat we in Cervantes zijn aangeland. Het warme eten konden we in het motel doen, verder was er ook niets, dus helemaal goed geregeld.

Dag 22, dinsdag 23 april

Weer een kort ritje deze dag, eerst een kopje koffie gedronken en toen door gereden naar Geraldton, ingecheckt en informatie gevraagd over de leuke dingen die we zouden kunnen gaan doen.

Met de auto naar het centrum en een bezoek gebracht aan het Western Australian Museum, daar nog iets terug gezien van de VOC tijd, met een aantal munten uit de tijd van de 17e Eeuw. Munten per provincie van Nederland, we waren eigenlijk te laat bij dat museum, maar in een kwartier hebben we toch gezien wat we wilden zien. Daarna naar het Western Australian Museum. Een herdenkingsplaats van het vergaan van een Australische marine schip in de strijd tegen de Italianen en de Duitsers in de Tweede Wereld oorlog in de Middellandse Zee. Uiteindelijk heeft dat het leven gekost aan 645 Australiërs. Een drukke dag vonden we eigenlijk wel, maar wel een echte vakantie dag met niet zoveel kilometers, plm 200 km.

Dag 23, woensdag 24 april.

Een kort ritje vandaag naar Kalbarri, hoofdzakelijk bedoeld om het NP te gaan bekijken. Eerst onderweg al een paar mooie plaatjes gezien van de kust en de rotsen, met de prachtige blauwe Indische Oceaan op de achtergrond. Mooi op tijd in het motel met een temperatuur van boven de 30gr. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat we het ’s middags wel even hadden gehad. Enfin na verloop van tijd de benen er weer onder en een terrasje gepakt, da is echt vakantie. We hebben ook nog netjes voor over ons hoof en voor ons gezicht gekocht. Vreselijke irritante vliegen, die blijven in hordes op je afkomen. Een hoed of pet nog even niet, gaat nog komen, eerst iets leuks vinden. To nu toe spraken wij heel vaak ons diner af voor de avond, vaak zat er weinig in die restaurants en vonden we dat nu niet nodig. Helaas het restaurant bij ons motel was vol toen wij daar aankwamen. Gelukkig konden we een ronde later wel mee doen, dus dat kwam allemaal toch nog goed. Weer eens een keer vis gegeten.

Dag 24, donderdag 25 april

Deze dag in Kalbarri dus het NP in, dat is eerst nog wel 30 km rijden. Een aantal wandelwegen konden we niet gebruiken, er was overstroming vanuit de regentijd een aantal dagen geleden in het Noorden van Australie, dus er bleven er een paar over. Prima wij op stap, eerst een korte wandeling door het struikgewas en veel vliegen, maar wij waren gewapend. Een tweede wandeling, een Trail, zijn we aan begonnen, maar halverwege weer terug. Over rotsen klauteren en schuiven, dat gaan we niet doen. We kennen onze beperkingen inmiddels.Twee jaar geleden draaiden we daar onze hand niet voor om. Hoe kan dat, OUD. Dus wij gaan geen TRAIL meer lopen, maar wel een WALK. WE zijn naar PIN Lake geweest plm. 65 km heen en ook terug, omdat dat een meer is met een rode gloed en ja hoor, prachtige weerschijn an de rode kleur, waarschijnlijk door de planten die er in groeien, de moeite van die afstand rijden was het waard,

We hebben diesel getankt na ongeveer 800 km gereden te hebben, 1:12 voor de liefhebbers, dus we kunnen redelijke afstanden rijden voordat we moeten tanken. Wel lekker om te weten want er komen nog heel erg lange trajecten. Overigens zijn er meer dan genoeg mogelijkheden om te tanken. In een park moeten we opletten, want daar is geen mogelijkheid.

Op gebruikelijk wijze de avond doorgebracht, nadat we gisteren wel hadden besproken voor vandaag, oh ja, ook nog een terrasje gepikt.

Dag 25, vrijdag 26 april

Een ritje van plm 400 km naar Monkey Mia. Een rit met enorme lange rechte einden, met heel veel prachtige vergezichten. De horizon is soms net zo ver weg als wanneer je naar de horizon aan het strand kijkt, het heeft iets fantastisch en iets groots. Film of foto brengen niet over wat je ziet en voelt. We hebben bijvoorbeeld 2 uren achter dezelfde voorligger gereden. Dus ook heel weinig verkeer. Waar we nu zitten is een Resort, waar verder geen plaats bij in de buurt ligt, 20 km rijden om te winkelen bijvoorbeeld. Hier is van alles, vooral veel jonge gezinnen met kinderen. `het is strand en water dus fantastisch. Wij vermaken ons door het park rond te lopen, op het balkon te zitten met een prachtig uitzicht op het strand, te gaan eten en nagenieten van de zwoele avond met een glas wijn op het balkon. Morgen zien we wel weer, toch maar 20 km rijden voor de boodschappen en het NP in gaan en kijken hoe mooi het daar is. We blijven hier drie nachten.

Dag 26, zaterdag 27 april

Een dag op het resort, is voor mensen van onze leeftijd met een temperatuur van 30 g. niet zo spannend. Wij zijn naar Denham gegaan een gezellig plaatsje op 25 km uit de buurt en daar wat inkopen gedaan voor de inwendige mens, inclusief wijn. Daar werkte een jongen die in Amsterdam was geweest en een Nederlandse vriendin heeft die iets verder op in een visrestaurant werkzaam is. Onderweg daar naar toe stak er plotseling een Kangoeroe de weg over, is toch even schrikken maar liep goed af. We vermaakten ons de rest van de dag met vooral lezen op het balkon met en goed uitzicht op het strand en de zee. Zo gaat een dag voorbij om bij te komen van alle kilometers, zeer relaxed.

Dag 27, zondag 28 april.

In Monkey Mia is er iedere dag om 7.45 uur een happening met dolfijnen. De beesten worden gevoerd en dat weten ze precies. Dus ERG vroeg op staan en op tijd aanwezig. Twee dolfijnen waren er al om 7.30 uur, moeder met baby. De Rangers kwamen om precies 7.45 uur. Eerst een heel verhaal over park, dolfijnen enz. Dat is wel goed, wij kwamen voor het kunstje. Vrij veel mensen waren er voor gekomen. Aan de rand van het water mochten we staan. De dolfijnen volgden de Ranger die langs het publiek heen en weer liep, vermakelijk om te zien. Het voeren ging beginnen, dat mocht een Volonteer, Rangeer in opleiding, doen. Zij zocht mensen uit het publiek aan wijzen die een haring aan de moeder dolfijn mochten geven, het beest had de haring al te pakken voordat die werd aangeboden. Dat was alles een keer of vier en twee dolfijnen. Je moet het hebben meegemaakt, maar we hadden er meer van verwacht gezien alle voorberichten. Vervolgens aan het ontbijt en daarna op weg naar het NP hier in de buurt. Met onze 4 WD was dat toegestaan. Onderweg steekt plotseling een kangoeroe over, iets van 2 meter voor onze auto, dat beest maakt ineens haast en ons met de schrik achter latend. Na plm 6 km rijden op een weg die iets minder was dan een asfalt weg. Maar toen ineens een bord, let op de bandenspanning. Meerder luchtpompen waren aanwezig, een aantal auto’s stonden er en iedereen aan de bandenspanning met de slang. Ja, ja zeiden wij tegelijkertijd, dat is niet leuk. Bandenspanning meten, erg lang geleden dat ik dat heb gedaan, hoeveel moet er dan in, of liever gezegd hoeveel moet er uit omdat normaal gesproken de banden te hard zijn voor rijden op wegen met veel los zand. Kortom hoe hoog moet de druk so wie so zijn. Dat was probleem 1, Probleem 2 was, als je op dat soort wegen gaat rijden loop je toch wat meer risico, hoe dan ook, willen wij dat? Een en een bij elkaar opgeteld, dat gaan wij niet doen. Dus omkeren en weg wezen, wij zijn op vakantie om zeer relaxt de dagen door te brengen. We komen er steeds meer achter dat wij dit soort uitdagingen niet moeten zoeken. Op weg naar de koffie in Denham, lekker je tijd nemen en weer ruim 20 km terug rijden naar de kamer.

Lekker op het balkon zitten, als het te warm wordt naar binnen in de airco, en boek lezen. Rest van de dag niets spectaculairs, het normale ritueel van een en ??????.

Dag 28, maandag 29 april

Na drie dagen in Monkey Mia hadden we het wel gehad, hiervan ook nog twee dagen zonder Wifi, dat is toch weer wennen als je gewend bent om constant te kunnen communiceren, zowel met What’s app als kranten en nieuws volgen. Korte rit van 350 km. We hebben een keer bijgehouden hoe lang een recht stuk weg kan zijn, de langste was 40 km, wel met heuveltjes, maar oneindig ver kijken. Het verveelt overigens niet, want het landschap om je heen is verbluffend, we voelden ons af en toe in een woestijn met een asfalt weg er door heen. Ook weinig verkeer, nu en dan een tegenligger of inhalen cq ingehaald worden. Heel veel kadavers van aangereden dieren, meestal kangoeroe’s maar ook kleiner spul, waarvan wij niet weten doe die heten. Keurig op tijd aangekomen in Carnarvon, klein plaatsje, even doorgewandeld en een terrasje genomen.. Avond was niets bijzonders om te melden